NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
10 - (922) وحدثنا
أبو بكر بن
أبي شيبة،
وابن نمير،
وإسحاق بن
إبراهيم. كلهم
عن ابن عيينة.
قال ابن نمير.
حدثنا سفيان
عن ابن أبي
نجيح، عن
أبيه، عن عبيد
بن عمير. قال:
قالت أم سلمة:
لما
مات أبو سلمة
قلت: غريب وفي
أرض غربة.
لأبكينه بكاء
يتحدث عنه.
فكنت قد تهيأت
للبكاء عليه.
إذ أقبلت
امرأة من
الصعيد تريد
أن تسعدني. فاستقبلها
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم وقال:
"أتريدين أن
تدخلي
الشيطان بيتا
أخرجه الله
منه ؟" مرتين.
فكففت عن
البكاء فلم
أبك.
[ش
(غريب وفي أرض
غربة) معناه
أنه من أهل
مكة، ومات
بالمدينة. (من
الصعيد)
المراد
بالصعيد، هنا،
عوالي
المدينة. وأصل
الصعيد ما كان
على وجه الأرض.
(تسعدني) أي
تساعدني في
البكاء
والنوح].
{10}
Bize Ebû Bekir b. Ebi
Şeybe ile ibni Numeyr ve İshâk b. İbrahim hep birden İbni Uyeyne'den rivayet ettiler.
îbni Numeyr dediki: Bize Süfyân, ibni Ebi Necîh'den, o da babasından, o da
Ubeyd b. Umeyr'den naklen rivayet etti Ubeyd şöyle demiş. Ümmü Seleme dedi ki:
Ebû Seleme vefat edince,
ben garîb hemde gurbet elde ölen bir garib! Ona öyle bir ağlıyayım ki, dillere
destan olsun, dedim. Tam ona ağlamak için hazırlanmıştım ki, birden bire
Saîd'den bir kadın çıka geldi. Bana yardım etmek istiyordu. Hemen kendisini
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) karşıladı ve:
«Sen şeytanı, Allah'ın çıkardığı
eve tekrar sokmak mı istiyorsun?» buyurdu. Bunu iki defa tekrarladı. Artık
bende ağlamaktan vazgeçtim ve ağlamadım.
İzah:
Hz. Ümmü Seleme, «garip
hem de gurbet elde ölen bir garib!» sözü ile vei'ât eden kocasının aslen
Mekke'li olduğunu ve oraya nispetle gurbet diyarı sayılan Medine'de vefat
ettiğini anlatmak istemiştir.
Said: Medine'nin
etrafındaki yüksek yerlerdir. Esâs itibâri üe bu kelime: «Yer yüzüne çıkan şey»
mânâsına gelir.
Ümmü Seleme
(Radiyallahu anh) «Bana yardım etmek istiyordu.» sözü ile de. Ağlamak ve
feryâd-ü figânda bulunmak hususunda benimle beraber olmak istiyordu, mânâsını
kastetmişdir.
Dârakutni 'nin tahric
ettiği bir hadisde: «Garib olarak ölen biı kimse şehittir.» buyurulmuştur.
Dârakutni bu hadisin sahîh olduğunu söylemiştir.